Mistrzostwo. Elegancja. Harmonia. Klasa. Równowaga. Humanizm. Kultura. Misja. Radość. Humor
– tak scharakteryzował Witolda Lutosławskiego dyrektor Instytutu Muzyki
i Tańca Andrzej Kosowski.
Witold Lutosławski
urodził się w Warszawie 25 stycznia 1913 roku. Gdy miał sześć lat rozpoczął
naukę gry na fortepianie. Uczył się także gry na skrzypcach w latach 1926-1932.
Prywatne lekcje teorii i kompozycji pobierał od 1928 roku. Swój pierwszy utwór
na fortepian "Taniec chimery", skomponował w 1930 roku pod kierunkiem
Witolda Maliszewskiego. Wykonał go publicznie w 1932 roku. Także w tym roku
rozpoczął studia kompozytorskie w Uczelni Muzycznej. Dyplom pianisty otrzymał w
1936 roku, a kompozytora w 1937. W latach 1931-1933 studiował również
matematykę na Uniwersytecie Warszawskim. Lata okupacji hitlerowskiej spędził w
Warszawie, angażując się w akcję zbierania funduszy dla ukrywających się
artystów, jak np. Władysław Szpilman. W
1946 roku ożenił się z Marią Danutą Bogusławską, która była siostrą pisarza, Stanisława Dygata. Witold
Lutosławski został członkiem organizacji Związku Kompozytorów Polskich. Z tym
stowarzyszeniem był związany do końca życia jako członek władz i
współorganizator Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej
"Warszawska Jesień". Witold Lutosławski był również członkiem
Międzynarodowej Rady Muzycznej przy UNESCO. Jego działania sprawiły, ze w 1969
r. przyjęto ustawę, która potępiała nadużywanie muzyki w miejscach publicznych.
Według Lutosławskiego nadbiegający zewsząd hałas stępia wrażliwość człowieka na
prawdziwą muzykę. Kompozytor jest
doktorem honoris causa wielu uczelni wyższych, m.in. Uniwersytetu
Warszawskiego, Jagiellońskiego, Cambridge. Dyrygował wieloma znakomitymi
orkiestrami m. in. Los Angeles
Philiharmonic Orchestra, San Francisco Symphony Orchestra, BBC Symphony
Orchestra, London Sinfonietta. Zmarł 7 lutego 1994 roku w Warszawie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz